“Tijdens mijn weekendbaan als receptioniste kreeg ik zodanig last van mijn heupafwijking dat ik gebruik moest maken van mijn rolstoel. Het hoofd van de receptie was het hier niet mee eens. ‘Gasten dien je staande te ontvangen’ was haar mening en ik was dan ook genoodzaakt om ontslag te nemen. 

Mijn omgeving reageerde verbaasd. Dit kon en mocht ik niet laten gebeuren! Ik heb daarom contact opgenomen met ADB Zeeland  en samen met een medewerker hebben we  besloten om een brief te sturen aan mijn toenmalige werkgever. Niet omdat ik mijn werkplek terug wilde, maar om duidelijk te maken dat ook iemand in een rolstoel heel goed receptiewerk kan verrichten, zij het met minimale aanpassingen. Omdat de mening van mijn werkgever door deze brief niet veranderde hebben wij besloten om gezamenlijk het gesprek aan te gaan. In de hoop dat er toch iets zou veranderen. 

Tijdens dit gesprek werd ik bijgestaan door een medewerker van ADB Zeeland die bemiddelde tussen beide partijen. Hoewel mijn werkgever enigszins begrip toonde voor mij, werd er door hem ook gezegd dat er in de toekomst geen mensen in een rolstoel meer aangenomen zouden worden.

Omdat ik wilde dat mijn werkgever in de toekomst beter zou omgaan met mensen met een handicap hebben wij uiteindelijk een oordeel aangevraagd bij het College voor de Rechten van de Mens. En die gaf mij gelijk: mijn werkgever had niet voldaan aan zijn verplichtingen. Bedrijven moeten namelijk onderzoeken welke aanpassingen er nodig en mogelijk zijn en dit bespreken met de werknemer. 

Het bijzondere was dat mijn werkgever dit toen ook inzag. Hij vroeg mij wat ik zou willen doen om deze situatie op een goede manier af te sluiten. Ik koos ervoor om alle leidinggevenden een workshop rolstoelbehendigheid te laten volgen. Deze workshop laat mensen inzien hoe je met een beperking heel goed kan deelnemen aan het arbeidsproces. Dat idee was een schot in de roos. Alle leidinggevenden hebben met succes deelgenomen. Dit was precies wat ik wilde bereiken!”